W każdym języku programowania jednym z ważniejszych wzorców jest sprawdzanie w metodzie warunków wejściowych. Nazywa się to „fail fast”, czyli możliwie szybkie i czytelne zwrócenie błędu przed wykonaniem właściwego ciała metody. Dzięki temu łatwiej się taki wyjątek analizuje i poprawia błąd.
